روش های تحلیل و ارزیابی مسائل درGIS به دو دسته داده مبنا و دانش مبنا تقسیم می شوند. در روش های دانش مبنا بکارگیری و تلفیق داده های ورودی به وسیله کارشناسان و متخصصان تعیین می شود و این مدل ها عمومیت بیشتری نسبت به مدل داده مبنا دارند.
سیستم استنتاج فازي(FIS )، سیستمی دانش مبنا میباشد که با استفاده از مجموعه ای از قوانین و بکارگیری متغیر های زبانی(مانند خوب، متوسط، ضعیف و.) به عنوان ورودی، آن ها را به روابط های ریاضی تبدیل می کند و قادر به استخراج نتیجه گیری صحیح از این داده ها می باشد.
كل سیستم استنتاج فازي، بر پايه قوانين "اگر، آنگاه " استوار است كه روابط مختلفی را میان متغیرهای ورودی و خروجی بر قرار می سازد. معیارهای موثر در پایداری کاربری های شهری نظیر امنیت در برابر زله، سازگاری کاربری ها و دسترسی به خدمات و.، را میتوان به صورت توابع فازی به عنوان متغیرهای ورودی وارد سیستم FIS کرده و با استفاده از قوانین موجود در پایگاه دانش، خروجی های مناسب که در واقع درجه تناسب هر منطقه نسبت به وضعیت ایده آل از نظر توسعه پایدار می باشد، بدست آورد. همچنین حساسیت نقشه های خروجی به معیارهای ورودی را نیز تحلیل کرد.
شبکه‌ی فازی- عصبی و GIS و اکتشاف دانش
فرایند WASPAS و ارجحیت منطق فازی در تعیین آسیب پذیری در GIS
مدل سازی روابط مکانمند در محیط GIS با اسفاده از استنتاج گری فازی
های ,سیستم ,مبنا ,ورودی ,ها ,داده ,دانش مبنا ,سیستم استنتاج ,های شهری ,با استفاده ,کاربری های
درباره این سایت